Hari ini kemalasan telah menguasai diri ini. Pagi tadi, walaupun telah sangat terlewat tetapi saya tidak berusaha untuk tergesa-gesa dan berkejar-kejar. Punch in pukul 8.14. Sepanjang seminggu yang lepas, sejarah buat diri saya kerana punch in lebih daripada pukul 8. Sekarang jam menunjukkan pukul 10.16 pagi dan saya masih berasa malas untuk membuat air dan bersarapan, walaupun perut sudah lapar. Sangat teruja sebenarnya melayari internet dan membaca laman-laman web yang menarik dan juga blog2 yang memberikan motivasi.
Apapun, breakfast is a must. Malam tadi saya rasa tubuh badan sangat berat untuk bangun dan memerah susu, walaupun cuma 4 oz lagi diperlukan untuk mencukupkan bekalan nusaybah hari ni. Jadi, tengahari ni kena balik dan hantar susu untuk nusaybah. Rasa macam nak half day je hari ni, tapi tak boleh. Kena selesaikan segala-galanya dulu baru boleh bereat. Hari ni ada consultation dengan student about case study.
Bagaimanakah agaknya nanti bila Nusaybah semakin membesar dan perlukan lebih banyak susu. Takut rasanya nak memberikan susu formula dan berharap susu ibu ini sahajalah susu tunggal untuk nusaybah sehingga berusia 2 tahun. Mampukah saya bertahan???
Hairena kena istiqomah makan supplement. Masalah saya ialah sangat liat untuk makan ubat@supplement. Malah semasa mengandung dulu, saya tidak konsisten makan ubat. Hari ni makan, esok terlupa, esok makan balik. Saya perlukan supplement untuk memastikan saya terus bertenaga.
BerhiduP dengan lebih baik. I LOVE ALLAH, I LOVE MY FAMILY.
Monday, November 29, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment